Kediler mi insanları Sahipleniyor Yoksa ?
KEDİ AŞKTIR
Kedi boyun eğmez, anarşisttir.
Kedi özgürdür, yalnızdır.
Kedi suç işler, arkasına bakmadan çeker gider.
Kedi sevmezse sevmez, ukaladır. Kedinin herkesle işi olmaz, tek tabancadır.
Kedi candır, dokuz candır.
Kedi edepsizdir ama kedi edebidir!
Boşuna değildir Nazım’ın, Özdemir Asaf’ın, Orhan Veli’nin ve nicelerinin kedi üzerine şiirler yazması. Kedinin edebiyata bu kadar yakışmasının altında sadece endamı ya da yerine göre kuyruk sallaması yatmaz, kendine has tavrı, fazla önemli canı yatar…
Bencildir kedi, o bencilliğinden özgündür, özgürdür, çekip gider bir gün…
Benim hayatımda ocakta fokurdayan çaydanlıktır kedi. Sıcaktır, dokundun mu yakar. Önce Mamu’dur, Yoğurt’tur sonra Ortaçgil’in Büyük Kedileri, Haydar Ergülen’in Üzgün Kediler Gazeli’dir…
Sonra da adını bilmediğim tüm kediler sıralanır dizlerime, dizelerime. Ama bu aslında bir şiir değildir.
Kediler sürprizlidir. Ne yapacakları belli olmaz. Seversin tırmalar, sevmezsin gelir yanına oturur, senden arsızca sevgi dilenir ama o an incecik kızarmış bir ekmek dilimidir.
Kedileri seven hem çok hem de azdır.
Kediye nankör diyenlerin edebiyatla işi olmaz.
Kediyi sevenlerin kitaplığından kitap eksik olmaz...
Kediler insanları sahiplenir, çünkü kediler insanları işe yarayan evcil canlılar olarak görürler.
George MİKES
